Ἐσεῖδον Ἀρτέμιδος

καὶ κραναᾶς Βαβυλῶνος ἐπίδρομον ἅρμασι τεῖχος

καὶ τὸν ἐπ᾽ Ἀλφειῷ Ζᾶνα κατηυγασάμην,

κάπωντ᾽ αἰώρημα, καὶ Ἠελίοιο κολοσσόν,

καὶ μέγαν αἰπεινᾶν πυραμίδων κάματον,

μνᾶμάτε Μαυσώλοιο πελώριον ἀλλ᾽ ὅτ᾽ ἐσεῖδον

Ἀρτέμιδος νεφέων ἄχρι θέοντα δόμον,

κεῖνα μὲν ἠμαύρωτο † δεκηνιδε νόσφιν Ὀλύμπου

ἅλιος οὐδέν πω τοῖον ἐπηυγάσατο.

(Ἀντίπατρος, Anth. Gr. 9.58)